गझल
हसलो तर कुणाला का दुखावं ?
बोललो प्रेमानं तर का कुणी कण्हावं ?
वाट चालताना तुडवीत काटे
का फुलांनी उगाच रागवावे ?
ठेचकाळलो दगडात तरी आनंद आहे
का उगा नसलेल्या गालीच्याला आठवावे ?
उन्हातही घाम कसा थंड शांत आहे
तापल्या कायेला वाय्राचा दाह आहे
जळताना उजळला जीव क्षणभर
पळभर जीवनात तेवढाच मी आहे
skip to main |
skip to sidebar
मनातलं काही उलगडून दाखवायचं असेल तर मनाजोगती भाषाच हवी! मराठीचा बाज आणि साजच त्यासाठी साजरा वाटतो.आई म्हणुन बोलायला सुरवात केली ती मायमराठी,भाव-भावनांना शब्दरुप देण्यासाठी आजपर्यंत प्रेमाने साथ देत आली आहे.त्याचाच हा अविष्कार!
No comments:
Post a Comment