जनरेशन ग्याप

जनरेशन ग्याप

आपण बसायचो त्या टेबलावर
चहाचे कप शेअर करत
सिगारेटचा धुर आणी काड्यापेट्यांचे खेळ
रस्त्यावरुन जाणाय्रा गाडयांची
माडेल्स इंर्पोटेड
रिकामपणाची बडबड
सिनेमा ला जायचे प्लान
फिरक्या धतींग टाइम पास !
आजही त्या इराण्याच्या होटेलात
तेच सिगारेट विझवून करपलेलं टेबल
त्याच तेंव्हाच्या साका जमलेल्या
सरबताच्या बाटल्या
आणि त्या टेबलावर भेट्ले मला
तुझा लेक माझ्या कुलदिपकाकडे
लाईट मागताना !

गझल

हसलो तर कुणाला का दुखावं ?
बोललो प्रेमानं तर का कुणी कण्हावं ?

वाट चालताना तुडवीत काटे
का फुलांनी उगाच रागवावे ?

ठेचकाळलो दगडात तरी आनंद आहे
का उगा नसलेल्या गालीच्याला आठवावे ?

उन्हातही घाम कसा थंड शांत आहे
तापल्या कायेला वाय्राचा दाह आहे

जळताना उजळला जीव क्षणभर
पळभर जीवनात तेवढाच मी आहे

असं जगावं

फुलासारखं फुलता यावं
समई होऊन जळत रहावं
मावळत्या सुर्यासोबत
सावळ्यात बुडुन जावं

फुलपाखरासारखं जगावं
दयाळासोबत गाणं गावं
असंच सुरेख सहज
वारा होऊन वाहावं

सुख द्यावं दु:ख घ्यावं
जमेल तेव्हढं हास्य फुलवावं
शांत निळ्या संध्याकाळी
कापरासारखं विरुन जावं

फराळ
रंग पिवळा, खरपुस भाजला आणि झाली जादु
तुपसाखर एकत्र मिळुन झाला बेसनाचा लाडू

काटे आले अंगावर, वळून वळून थकली
कडक खुसखुशीत चटकदार, ही तर चकली

पोटात गोड, कीनारीला कात्री गोरा गहुवर्णी रंग
गोड करंजी खाताना होतात सारेच दंग

आकार बेढब, रंग मळकट, थोडा चविपुरता बरा
कडबोळ्याचा हल्ली विसर पडत चाललाय खरा

गुलाबासारख्या पाकळ्या, वर सुरेख साखरेचा पाक
चिरोटे विरघळले तोंडात तर रंगत जमते झ्याक

नुसताच गुंता, न सुटणारा, फरसाणची बहीण
दिवाळीचा फराळ शेवेशिवाय, विचार सुद्धा कठीण

सगळच आलं एकत्र, तरी भारतासारखा एकच रंग
चिवड्याची फक्की म्हणजे नुस्ता खमंग खमंग

ठीक्कर चॊकोनी, अगोड चव, कडा कातारलेल्या,
शंकर शोधा शंकरपाळयात, फराळात वाढलेल्या